unfoldingWord 22 - Яҳёнинг туғилиши
Raamwerk: Luke 1
Skripnommer: 1222
Taal: Uzbek
Gehoor: General
Genre: Bible Stories & Teac
Doel: Evangelism; Teaching
Bybelaanhaling: Paraphrase
Status: Approved
Skrips is basiese riglyne vir vertaling en opname in ander tale. Hulle moet so nodig aangepas word dat hulle verstaanbaar en relevant is vir elke verskillende kultuur en taal. Sommige terme en konsepte wat gebruik word, het moontlik meer verduideliking nodig of selfs heeltemal vervang of weggelaat word.
Skripteks
Ўтмишда Худо Ўз пайғамбарлари билан гаплашарди, улар эса Худонинг сўзларини халққа етказишлари керак эди. Аммо кейин 400 йиллик сукунат келди ва шу йиллар давомида Худо одамларга ҳеч нарса гапирмади. Ниҳоят бир куни Худо Закариё исмли руҳонийнинг олдига фариштани юборди. Закариё ва унинг рафиқаси Элисабет Худони иззатлардилар. Уларнинг иккаласи ҳам кексайган эди ва уларнинг фарзанди йўқ эди.
Закариё Маъбадда хизмат қилаётганида, унинг олдига фаришта келди ва шундай деди: “Сенинг хотининг ўғил туғади. Унинг исмини Яҳё қўясан. Худо уни Муқаддас Руҳга тўлдиради ва Яҳё одамларни Масиҳнинг келишига тайёрлайди!”. Закариё: “Бу амалга ошишини қаердан биламан? Аҳир биз фарзанд кўриш учун қаримиз-ку” — деб сўради.
Фаришта шундай жавоб берди: “Сенга бу яхши хабарни олиб келиш учун Худо томонидан юборилганман. Сен менга ишонмаганинг учун, токи фарзанд туғилмагунича, сен гапиролмайсан”. Шу заҳоти Закариё гапириш қобилиятини йўқотди. Фаришта кетди, Закариё эса уйига қайтди. Кўп ўтмай, унинг хотини ҳомиладор бўлди.
Элисабетнинг ҳомиласи олти ойлик бўлганида, ҳудди шу фаришта кутилмаганда Элисабетнинг Марям исмли қариндошининг олдига келди. Марям бокира бўлиб, Юсуф исмли йигитга унаштирилган эди. Фаришта: “Сен ҳомиладор бўлиб, Ўғил туғасан. Унга Исо деб исм қўй. У Худойи Таолонинг Ўғли бўлиб, абадий ҳукмронлик қилади” — деди.
Марям жавоб берди: “Бу қандай бўлади, мен бокираман-ку?”. Фаришта тушунтирди: “Муқаддас Руҳ сенга келади ва Худонинг қудрати сенга тушади. Шунинг учун Бола муқаддас бўлади ва Худонинг Ўғли бўлади”. Марям фаришта айтганларига ишонди.
Кўп ўтмай Марям Элисабетни кўргани борди. Марям у билан саломлашгани заҳоти, Элисабетнинг қорнидаги боласи шодон ўйноқлаб кетди. Муқаддас Руҳ Элисабетни қамраб олди ва у қаршисида бўлғуси Масиҳнинг онаси турганини тушунди. Аёллар Худонинг улар учун қилган ишларидан шодланиб, Унга шукроналар айтишди. Марям Элисабетникида уч ой бўлиб, сўнг уйига қайтди.
Бир оз вақтдан кейин Элисабет ўғил кўрди. Закариё ва Элисабет, фаришта буюрганидек, чақалоққа Яҳё деб исм беришди. Шундан сўнг Худо Закариёга гапириш қобилиятини қайтарди. Закариё шундай деди: “Худони улуғлайман, чунки У Ўз халқини йўқлаб келди ва унга мадад берди! Сен, менинг ўғлим, Худойи Таолонинг пайғамбари бўласан. Одамларга уларнинг гуноҳлари қандай кечирилиши мумкинлигини айтиб берасан!”